Institutional Change and Discourse in Housing Policy in Turkey

Abstract

The paper aims at analysing the transformation of the housing policy in Turkey after the 1999 earthquake by identifying three dimensions: institutional basis, implementation phase, and the discourse. The study thus attempts to identify the main elements determining the direction of the transformation of housing policy. In this respect, the paper bases its assessment on the concept of “modes of housing provision”.Significant modifications have been made on the institutional basis of housing policy in Turkey during the 2000s; a new term is posed in the housing field in Turkey: urban regeneration. It is important to understand how urban regeneration projects operate in the field. Field studies on these projects are thus overviewed in order to see how centrally (re)defined institutional structure is reflected on the field. Lastly, the discourse of the policy is analysed by identifying two sides: the legitimisers and the opponents of urban regeneration.

Bu çalışma, 1999 depreminden sonra Türkiye'deki konut politikasının dönüşümünü üç boyut üzerinden analiz etmeyi amaçlamaktadır: kurumsal temel, uygulama aşaması ve söylem. Böylelikle, konut politikasının dönüşümünün yönünü belirleyen ana unsurların belirlenmesi hedeflenmektedir. Bu bağlamda çalışma, değerlendirmesini “konut sunum biçimleri” kavramsallaştırmasına dayandırmaktadır.Türkiye'de 2000'li yıllarda konut politikasının kurumsal bazında önemli değişiklikler yapılmıştır ve bu değişimin sonunda Türkiye'de konut alanına ve sunum pratiklerine yeni bir terim hakim olmuştur: kentsel dönüşüm. Kentsel dönüşüm projelerinin sahada nasıl uygulandığını anlamak önemlidir. Çalışmada, merkezi olarak (yeniden) tanımlanmış kurumsal yapının uygulamaya nasıl yansıdığı, alanyazındaki saha çalışmalarına dayanarak tartışılmaktadır. Son olarak, kentsel dönüşüm politikası söylem düzeyinde de iki taraf tanımlanarak analiz edilmektedir: kentsel dönüşümün meşrulaştırıcıları ve muhalifleri.